ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ

και μια και μιλάμε για θέατρο ας γράψω κι αυτό. Πήγα χτες με τα παιδιά μου (8 και 10 χρονών) να δούμε την Ντενεκεδούπολη. Ενώ η παράσταση γενικά μου άρεσε, έφυγα πολύ θυμωμένη από το χώρο, για τους εξής λόγους:
1) ντενεκεδούπολη χωρίς καμινάδες;;;;
2)ήταν γεμάτο νήπια 0-4 χρονών. Μα οι γονείς τους δεν ήξεραν ότι ναι μεν κουκλοθέατρο, αλλά με μηνύματα για μεγαλύτερα παιδιά;Και να δεχτώ ότι θέλουν να τα ευαισθητοποιήσουν από νωρίς (λέμε τώρα) Τα μεγαλύτερα παιδιά πού ήταν;
3)και το κυριότερο:το έργο αυτό γράφτηκε πριν 36 χρόνια.Αν η γενιά λοιπόν που το γέννησε συν τη γενιά που γαλουχήθηκε με αυτό είχαν τη λύση (όχι στα Φυσερά, όχι στους Λαδένιους!!!) τότε τι συνέβη;;;;;;;Γιατί ακόμα ψαχνόμαστε;;;;;

(φταίω μετά εγώ που πιστεύω στα σενάρια συνομωσίας,ε;)

εξαιτίας της αναταραχής

Ο Γιάννης Νταλιάνης μου αρέσει ως ηθοποιός. Τον θυμάμαι κυρίως από το R.I.P. ΑΜΟΡΕ, αλλά και από άλλες δουλειές. Μια φίλη μου είδε φέτος την παράσταση που σκηνοθετεί και μου ζήτησε να τη διαφημίσω όσο περισσότερο μπορώ. Εμπιστεύομαι το γούστο της και την κοινωνική της ευαισθησία, οπότε σας μεταφέρω την είδηση: "Εξαιτίας της αναταραχής" στο Γκάζι. Να πάτε οπωσδήποτε...